Kaçak emisyonlar, baca, havalandırma, kanal boruları, depolama tankı veya diğer kapalı hava akımı yolları ile atmosfere giren emisyonlardır. Bu emisyonlar ekipman sızıntılarını ve alan emisyonlarını içermektedir. Bazı durumlarda kaçak emisyonlar, kaynak kontrollerinin uygulanmasından sonra bile ortam hava kalitesi standartlarını aşmaktadır. Bu nedenle kaçak emisyonların, belirlenen limitlerin ötesine geçmesini önlemek için gerekli önlemler alınmak zorundadır. Ancak bu tür emisyonları tespit etmek bir hayli güç ve maliyetli bir iştir.
Aslında kaçak emisyonlar resmi kuruluşlar tarafından bilinmesine rağmen, 1980’lerin başlarına kadar bir hesaplama yöntemi veya bir standart geliştirilmemiştir. Bu konuda ilk çalışmaya başlayan kuruluş, Amerika Birleşik Devletleri Çevre Koruma Ajansı’dır (EPA). EPA farklı sektörler için bir dizi ulusal tehlikeli hava kirleticileri standardı tasarlamıştır. Buna göre işletmelerin, işletme izinlerine uygunluğunu belirlemek amacı ile altı ayda bir kaçak emisyonu tespit etmeleri gerekmektedir.
Yetkili kuruluşlar tarafından gerçekleştirilen araştırmalarda, uçucu organik bileşiklerin kaçak emisyonları için EPA yöntemleri uygulanmaktadır ve proses sızıntılarını izlemek için bir VOC analizörü kullanılmaktadır.
Genel olarak kaçak emisyon kaynakları şunlardır:
Kaçak emisyonlar şu iki kimyasal kategoride toplanmaktadır:
Kuruluşumuz hava, toz, gürültü, koku ve titreşim hizmetleri çerçevesinde kaçak emisyon araştırmaları hizmetleri de vermektedir. Bu hizmetler sayesinde işletmeler, güvenli, hızlı ve katitisiz bir biçimde, daha etkin, yüksek performanslı ve kaliteli hizmetler vermektedir.
Hava, toz, gürültü, koku ve titreşim hizmetleri çerçevesinde verilen kaçak emisyon araştırmaları hizmetleri yanı sıra kuruluşumuz başka çevre hizmetleri de vermektedir.
